Szachownica kostkowata

Miejsce występowania: najczęściej spotykana w Europie zachodniej, także na zachodzie i południu Polski, gdzie jest objęta ścisłą ochroną.

Okres kwitnienia: Pokazuje swoje oryginalne kwiaty w maju i czerwcu.

Okres sadzenia: Bulwy sadzimy do gruntu na przełomie września i października.

Maksymalna wysokość: Nie przekracza 30 cm.

Stanowisko: Poradzi sobie zarówno w słońcu jak i lekkim cieniu, ale znana jest z zamiłowania do wilgoci szczególnie w okresie pobudzonej wegetacji.

Szachownica kostkowata - jaką ścieżką podążała matka natura, że postanowiła ozdobić ten kwiat tak nietypowym dla siebie wzorem, tego nie wiemy, ale dzięki temu szczęśliwi posiadacze, mogą podziwiać jej geometryczne piękno.

Kwiaty szachownicy nie pachną i są niewielkich rozmiarów, liście nie są ozdobą tej cebulowej rośliny, występuje też w niewielkiej gamie odcieni, od białego, przez róż po purpurę, ale wzór, który natura stworzyła na jej płatkach jest tak oryginalny, że każdy ze zdumieniem pochyla się nad kwiatem szachownicy kostkowatej, by sprawdzić, czy rzeczywiście tam widać - kwadraty?. Co ciekawe występują one dziko w Polsce, ale nie wolno ich pozyskiwać z naturalnych siedlisk.

Jeśli chcemy podziwiać jej kwiaty w swoim własnym ogrodzie, nie będziemy mieli większych kłopotów z uprawą tego kwiatu. Lubią one glebę żyzną i przepuszczalną, w okresie kwitnienia wilgotną, stanowisko słoneczne. Nie będziemy mieli również problemów z przechowaniem jej przez zimę, a jeśli po kwitnieniu w czerwcu, oddzielimy cebulki przybyszowe, możemy poszerzyć zakres jej występowania w naszym ogrodzie. Nie robimy tego jednak częściej niż co 3 lata. Do gruntu sadzimy na głębokość od 6 do 8 cm.

Pustynnik, Lilia stepowa, Eremurus

Miejsce występowania: zachodnia i centralna Azja.

Okres kwitnienia: Zaczynają kwitnąć w czerwcu i nie przerywają aż do końca lipca.

Okres sadzenia: Cebule sadzimy w sierpniu i we wrześniu.

Maksymalna wysokość: To kwiaty bardzo wzniosłe. Mierzą ponad metr, wyższe gatunki dochodzą do dwóch metrów, a pustynnik olbrzymi mierzy 240 cm, kwiatostany mają kilkadziesiąt centymetrów.

Stanowisko: Sadzimy je w pełnym słońcu, na głębokości ponad 12 cm.

Kwitnące pustynniki - ich ogromne kwiatostany przyćmiewają inne rośliny, które w obecności pustynnika skazane są na rolę kwiatów dopełniających rabatę.

Lilia stepowa występuje w wielu odmianach kolorystycznych, a w sprzedaży znajdują się łatwo dostępne mieszanki kolorystyczne: białe, żółte, różowe, łososiowe, pomarańczowe, czerwone i fioletowe. Kupując pustynnika raz zapewniamy sobie coroczne kwitnienie przez kolejne lata. Rośliny Pustynnika osiągają od metra do 250 cm wysokości. Musimy więc zostawić im miejsce, więc sadzimy je w rozstawie w rozstawie 50-70 cm między poszczególnymi egzemplarzami, na głębokości 15 cm. Możemy sadzić jesienią lub w kwietniu, a wówczas zakwitną w czerwcu. Wybieramy miejsce słoneczne, a glebę przepuszczalną, lecz żyzną. Zimą, szczególnie w pierwszym roku po posadzeniu, należy osłonić miejsce sadzenia gałązkami lub liśćmi. Wczesną wiosną osłonę zdejmujemy, by roślina nie rozpoczęła zbyt szybko wegetacji i nie poraził jej wczesnowiosenny mróz. Stanowczo będą centralnym punktem rabaty i najwyższa na niej rośliną, o czym należy pamiętać sadząc inne gatunki, bo pustynniki szybko je zasłonią. odmłodzić i przesadzić w nowe miejsce.

Sparaksis trójbarwna, arlekin

Miejsce występowania: południowa Afryka

Okres kwitnienia: Kwiaty pokazują nam swą urodę w: grandiflora - w kwietniu, bulbifera - w maju, tricolor - w czerwcu.

Okres sadzenia: Cebule należy posadzić na miejsce stałe we wrześniu, by zdążyły się ukorzenić do mrozów.

Maksymalna wysokość: Kwiaty osiągają niecałe 30 cm.

Stanowisko: Sparaksis potrzebuje wystawy słonecznej i wilgotnego miejsca.

Sparaksis trójbarwna - kwiaty występują w kolorach białym, żółtym, różowym, czerwonym oraz fioletowym z domieszkami.

Sparaksis to daleki kuzyn kosaćców i tak jak one lubi miejsca ciepłe i słoneczne. W dobrych warunkach roślina osiąga do 40 cm wysokości i tworzy kępy z łodygami sześcio płatkowych kwiatów. Jednak jest to roślina, która od ogrodnika wymaga sporo zachodu, podobnie jak delikatne georginie. Na źle wybrane miejsce zareaguje zmniejszonym kwitnieniem, albo wcale nie zobaczymy jej kwiatów. Warto więc wybrać dla niej miejsce słoneczne, a ziemię odpowiednio przygotować - piasek wymieszać z torfem i kompostem. Przed posadzeniem bulwy zanurzamy w preparacie przeciwgrzybicznym. Posadzone w kwietniu zakwitną po dwóch miesiącach.

Jak wiele kwiatów ogrodowych, sparaksis najbardziej zachwyca, gdy przyjrzymy mu się z bliska.

Równie dużo pracy czeka nas w ogrodzie do zimy, gdyż nie uda się przezimować sparaksisu w gruncie - odporność do minus 5 st. C. Należy go wykopać już we wrześniu, gdyż zagrażają mu wieczorne chłody. Przechowujemy je w pomieszczeniach, gdzie temperatura nie spada poniżej zera. Każdy więc musi odpowiedzieć sobie na pytanie, czy dla urody wielobarwnych kwiatów gotów jest poświęcić nieco trudu, by zapewnić roślinie odpowiednie warunki, czy woli z niej zrezygnować na rzecz mniej kłopotliwych ogrodowych roślin.