Pompy ciepła. Podobieństwa i różnice

Niektóre cechy pomp ciepła są wspólne dla wszystkich urządzeń tego typu. Są to m.in. wykorzystywanie do ogrzewania budynków odnawialnych źródeł energii, efektywność energetyczna, ekologiczność, redukcja kosztów eksploatacyjnych czy długa żywotność.

Zasada działania wszystkich pomp ciepła także jest analogiczna: energia z dolnego źródła ciepła jest doprowadzana do sprężarki poprzez podgrzany czynnik chłodniczy. W sprężarce podnosi się jego ciśnienie i temperatura. Następnie trafia do skraplacza, w którym dochodzi do wymiany ciepła między gorącym czynnikiem chłodniczym a wodą z instalacji w budynku. Gdy energia zostanie oddana, a pomieszczenie ogrzane, schłodzony czynnik trafia na zawór rozprężny. Jego temperatura i ciśnienie spada. Cykl może zacząć się od nowa.

Różnice między poszczególnymi urządzeniami mogą zasadzać się np. w tym, skąd pobierane jest ciepło, czyli mówiąc inaczej - w dolnym źródle ciepła. Wyróżnia się więc pompy ciepła powietrzne, wodne i gruntowe. Wśród nich należy dokonać kolejnego rozróżnienia na pompy ciepła typu split i monoblok.

Pompy ciepła monoblok

Powietrzna pompa ciepła typu monoblok charakteryzuje się tym, że wszystkie elementy są w jednej obudowie, która zlokalizowana jest na zewnątrz budynku. Taka jednostka musi być zabezpieczona przed zamarzaniem, aby zapobiec uszkodzeniu skraplacza na wypadek przerw w dostawie prądu podczas mrozu. Proces jej instalacji jest szybki, a instalator nie musi posiadać uprawnień F-gazowych. Dzieje się tak dlatego, ponieważ nie ma konieczności budowy połączenia rurowego dla czynnika roboczego, a urządzenie jest napełnione czynnikiem chłodniczym już podczas produkcji. To producent gwarantuje szczelność układu chłodniczego.

Pompa może stać w dowolnym miejscu, należy jednak pamiętać o odległościach serwisowych, które wynoszą 1,5 m z przodu i 30 cm z tyłu pompy. Istotne jest, aby był do niej swobodny dostęp podczas przeglądów technicznych.

Pompa ciepła split

Powietrzna pompa ciepła typu split składa się z dwóch jednostek: zewnętrznej i wewnętrznej. Muszą one być zlokalizowane w odległości nie większej niż kilkanaście metrów od siebie - dokładne wytyczne zawsze podaje producent konkretnego modelu urządzenia. Pomiędzy jednostkami są przewody, które przekazują czynnik chłodniczy. Maksymalna odległość bez uzupełniania czynnika to aż 15 m. Natomiast po uzupełnieniu czynnika roboczego przez serwis, odległość może wynosić nawet do 50 m (w zależności od mocy jednostki).

W środku jednostki wewnętrznej - jak nazwa wskazuje montowanej wewnątrz budynku - znajdują się części układu hydraulicznego, czyli naczynie przeponowe, pompa cyrkulacyjna oraz część łącząca układ hydrauliczny z układem czynnika roboczego, czyli wymiennik płytowy. Jednostka zewnętrzna, zamontowana na zewnątrz budynku, kryje w sobie natomiast układ chłodniczy, w skład którego wchodzą: parownik, zawór rozprężny i sprężarka. Montaż pompy ciepła typu split może być dokonywany wyłącznie przez osoby posiadające uprawnienia F-gazowe. Instalator będzie musiał bowiem wykonać część instalacji chłodniczej oraz wypełnić ją czynnikiem roboczym (f-gazem).

Jednostka wewnętrzna nie jest duża, ma wymiary zbliżone do kotła gazowego. Nie musi być umieszczona w dedykowanej kotłowni, wystarczy np. piwnica, garaż czy małe pomieszczenie gospodarcze.

Rodzaje pomp ciepła. Co wybrać?

Pompa ciepła monoblok czy split? Kluczowe dla tej decyzji mogą być czas montażu oraz przestrzeń wewnątrz budynku, którą można przeznaczyć na jednostkę wewnętrzną. W kwestii wydajności, parametry obu urządzeń są bardzo podobne. Najważniejsze w tym wypadku jest odpowiednie dobranie pompy ciepła do zapotrzebowania budynku na ciepło. Pomóc w tym może profesjonalny instalator, który określając ten parametr weźmie pod uwagę, np. zastaną izolację, ilość drzwi i okien w budynku, rodzaj izolacji dachu itp.