Czym jest posadzka?

Zanim przejdziemy do omawiania błędów projektowych związanych z posadzkami, warto wyjaśnić, czym dokładnie jest posadzka. Pojęcie to często jest potocznie stosowane zamiennie ze słowem podłoga. Jednak należy wiedzieć, że posadzka to wierzchnia, użytkowa część podłogi. W definicji możemy przeczytać, że jest to układ konstrukcji, na której odbywa się ruch pieszy, pojazdów i na której stoją urządzenia oraz są składowane materiały. Zadaniem posadzki przemysłowej jest zapewnienie trwałości i utrzymanie odpowiednich parametrów całej podłogi.

Posadzka ma także chronić niższe warstwy podłogi przed niekorzystnym wpływem czynników zewnętrznych, między innymi naciskiem czy czynnikami chemicznymi oraz atmosferycznymi. Wszelkie normy, jakie powinny spełniać posadzki użytkowe określone dokładnie są w przepisach budowlanych. Zawarte są w nich między innymi normy dotyczące obciążeń (cztery klasy).

Błędy projektowe – jakie występują najczęściej?

W przypadku posadzek przemysłowych często mówi się o błędach wykonawczych. Należy jednak pamiętać, że część z nich może być wynikiem błędnego zaprojektowania takiej posadzki. Do najczęściej występujących błędów związanych z projektowaniem posadzek przemysłowych zaliczyć należy przede wszystkim błędny podział powierzchni posadzki. Do takich błędów dochodzi przede wszystkim w przypadku dużych powierzchni, które źle podzielone mogą popękać, gdyż materiał wierzchni nie będzie miał jak „pracować” narażony na wpływ zmiennych temperatur. W posadzce i przy ścianach powinny być wykonane odpowiednie przerwy dylatacyjne, które znacznie zmniejszą ryzyko tego, że z czasem posadzka może popękać. Do popękania posadzki może dojść również w wyniku złego rozplanowania uzbrojenia i braku wyrównania różnić poziomów w powierzchni podłogi przed wykonaniem wylewki.

Przy projektowaniu posadzki należy też mieć na względzie to, czy w pomieszczeniu będzie zastosowane ogrzewanie podłogowe. Mimo że stosuje się je częściej w lokalach mieszkalnych, czasem występuje również w lokalach przemysłowych i użytkowych. W takim przypadku również należy zaprojektować dobrze dylatacje (ich głębokość), wysokość wylewki, a także zbrojenie, które powinno być wykonane nieco inaczej niż w przypadku tradycyjnej podłogi. .

Kolejnym błędem, jaki można popełnić przy projektowaniu posadzki jest zły dobór technologii wykonania posadzki oraz materiałów budowlanych. Projektant powinien wiedzieć, jakie dokładnie będzie przeznaczenie pomieszczenia, w jakim będzie znajdowała się projektowana przez niego posadzka. Jest to bardzo ważne, gdyż do wykończenia podłogi w miejscu o wysokiej eksploatacji musza być użyte wytrzymałe materiały. Musza one być wytrzymałe zarówno na obciążenia, jak i ścieranie czy uszkodzenia mechaniczne. Posadzki przemysłowe pod tym względem najczęściej dzieli się na utwardzane powierzchniowo, z warstwami żywicznymi, zacierane na ostro, wykończone okładziną ceramiczną oraz cienkowarstwowe posadzki samorozlewne.

Wybierając materiały na posadzkę projektant musi uwzględnić między innymi to, czy posadzka będzie narażona na kontakt z czynnikami chemicznymi (produkcja spożywcza, chemiczna), niskie temperatury (chłodnie, magazyny), ścieranie, uszkodzenia mechaniczne, nadmierną karbonatyzację (np. parkingi podziemne).

Przy źle dobranych materiałach budowlanych do warunków panujących w pomieszczeniu może dojść między innymi do wcześniej wspomnianego pękania powierzchni posadzki, wypaczania, korozji, odpryskiwania, czy nawet rozwarstwiania. Bardzo często też może dochodzić do ścierania powierzchni posadzki w czasie ciągłej eksploatacji podłogi.

autor: Iwona Czyżykowska